Gisteren kreeg ik een heel subtiel berichtje van mijn zus Ans: Dat ze al twee weken tegen het zelfde blog aan zat te kijken en of dat ik het "even" wilde updaten. Ach en ik ben de rotste niet dus........
Het is niet zo dat er niks gebeurd is in de afgelopen tijd bij de familie Demmenie, in tegendeel eigenlijk veel en veel te veel op op te schrijven. Ik krijg dan ook subiet last van een "writersblock". Waar te beginnen en wat te vertellen. Nou laten we dan maar bij het eerste beginnen:
Ron heeft sinds twee weken weer een baan en is daar héél druk mee, had n.l. een inwerk periode van 1 1/2 dag. Best relexed nietwaar? Hij is aan de slag gegaan als inkoper van staal, het maakt hem niks uit of ie nou auto's gebouwen, diensten of staal in moet kopen. Draait ie z'n hand niet voor om. Nou zul je moi niet horen klagen dát Ron weer wat doet, maar er kan hier ook nooit iets "normaal" gaan. Ik bedoel, de ene dag een gesprek (als gevolg van vele daaraan voorafgaand) en de andere dag beginnen(!) Ja, ja zo gaat dat dan bij de familie Demmenie, wij doen géén halve zaken. Maar dáár moet je als gezin toch ook weer even "inkomen". Ik was natuurlijk best wel verwend, als ik ging werken, zorgde Ron voor de rest...... Tja, dat was nu dus over en na een heleboel practisch geregel en afspraken maken met het gezin, loopt dat dus weer.
Onze Deborah zit in haar laatste periode voor dat ze haar Fysio- papiertje op zak heeft, dus druk, druk, druk. Dit is echt blokken. Daarbij nog werken voor haar vakantie( 10 dagen surfen in Frankrijk van de zomer), dus Deb is best wel busy. Zo druk dat ze afgelopen donderdag haar lieve kleine Cuore op de achterkant van een hele grote, maar vooral hele stevige Hyundai Santa Fé(jeepachtige) parkeerde. Een kleine kopstaart voor de dame!! Gelukkig mankeerde Deb zelf, afgezien van een "beetje"(understatement) spierpijn niks, alleen de Cuore is er slechter aan toe:
Op gekruld motorkapje( grappig joh, de afdruk van de trekhaak van de voorganger zit bij Deb d'r motorkap ergens in het midden), verbogen bumpertje...... heel zielig voor de Cuore. Misschien ga ik d'r wel opgeven voor de grote beurt. Maar goed dat is maar blik, ben allang blij dat ze zelf niks mankeert.
Dan ons lekkere ding Laurens, zit óók in het examenjaar VMBO. Leuk hoor, speling van het lot,
twéé kinderen in één gezin in het examenjaar. Hoezo? Nooit een saai moment hoor, dan is de een weer wat kwijt, dan weer de ander, kijken ook nog eens naar elkaar zo van heb jíj het soms wegggemaakt?? Regelmatig vliegt én het hormoonpeil en de adrealine hier omhoog. Nee hoor, Laurens doet ontzettend zijn best en we duimen voor hem dat het allemaal gaat lukken. Gelukkig heeft ie een heel leuk vriendinnetje, Roos en ze gaan al een paar maanden met elkaar.
Daarbij heeft Laurens een gezellig baantje, twee avonden in de week Indische maaltijden bezorgen voor de lokale Indo( is er trouwens maar 1 van in Leiderdorp) en 1 avond op zaterdag avond werkt hij in het restaurant van die zelfde Indo. Gisteren nam hij van die sesam/karamel koekjes mee. Die heten toch Ting ting?? ( jeugd sentiment).
En met mij? met mij gaat alles goed, afgezien van een paar pijntjes hier en daar gaat deze dame op naar de 45!! Goh, kan al bijna m'n seniorenpas aanvragen!! Lekker aan het werk en weer wennen aan de nieuwe omstandigheden. Nou kan je zeggen dat went best snel hoor!!
It's a beautifull day, the sun is shinning..........
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
He he! Now we're talking! Das toch niet zo moeilijk? Gewoon alles wat je meemaakt opschrijven en het internet op!
Maar ongelukken veroorzaken om een stukje te schrijven, dat gaat zelfs mij te ver! Hoop dat alles verder goed gaat met de familie!
Dikke kus
Een reactie posten