NAAR ANDY EN MARRY

Gisteren zijn Ron en ik in de auto gestapt en naar Nunspeet gereden om een bakkie te doen bij Andy en Marry, uiteraard eerst gebeld, maar om plm. 14.00 belden we aan. Je doet er toch altijd langer over dan je denkt en ik moet zeggen het was natuurlijk wel weer enige tijd geleden dat het ritje hebben gemaakt.

Nou als je denkt dat je uiterlijk gezien een zieke vrouw aantreft, nou dan heb je het mis. Wat een ontzettende sterke vrouw is onze schoonzus. Het vertrouwen dat ze uitstraalt dat het helemaal goed komt. Kan niet anders zeggen dan dat ik een ontzettende bewondering en een nog groter respect voor Marry heb gekregen. Maar ook de liefdevolle verzorging van Andy is daar natuurlijk ook debet aan.
We hebben gezellig aan de koffie gezeten en lekker gekletst over van alles en nog wat. De tijd gaat dan wel weer heel snel en was het moment weer daar om te vertrekken. Na een paar dikke zoenen zijn Ron en ik weer aan het omgekeerde ritje begonnen. Maar eerst zijn we uiteraard bij bakker van Dongen langs gegaan voor de overheerlijke boterkoekpunten!! Tja mag wel niet van "tante Sonja" maar heel soms heeft een mens een SAS moment nodig.

Trouwens leuke schoenen winkel, zo schuin tegenover Osinga( de eeuwige boekhandel). He Ansje, hebben wij heel Nijmegen rond gehobbeld voor de "UGS", wat denk je waar ík ze gekocht heb, in de Centre of Nunspeet!!! Zag ze in het voorbijgaan naar de bakker. Komt goed uit want
einde week krijgen we WINTERSE buien, oftewel het gaat sneeuwen en hagelen. Maar ik heb lekkere warme voetjes.

WELKOM SEPP

Maandag 21 januari j.l. is mijn collegaatje Bianca bevallen van een wolk van een zoon.
Nog geen 6 pond (gelukkig maar, want men had hem véél zwaarder verwacht) ongeveer 50 centimeter lang en een bos donkere haartjes. Kortom een prachtig kindje.
En ik mocht hem al bewonderen de dag na zijn geboorte. Sepp is n.l. ter wereld gekomen in Leiderdorp in het ziekenhuis en héél toevallig moest ik daar vorige week dinsdag ook even zijn en laat ik nou de trotse paps van Sepp tegenkomen en die wist zeker dat mams en Sepp er géén bezwaar tegen zouden hebben als ik heel even mijn hoofd om de hoek zou steken. Inderdaad was dat geen bezwaar en mocht ik de kleine al even aanschouwen.

Ruud en Bianca van harte gefeliciteerd met jullie wonder!!!

DAG ANS.....

Kon kiezen: foto of hoofd draaien..... het laatste bleek véél makkelijker

Winkracht 12, maar tóch even peuken

Vanmorgen in de auto gestapt om Ans uit te zwaaien op Schiphol, eerst nog even twijfel in verband met de zieke logé, maar Ron zei dat ik tocht maar moest gaan. Auto in, auto uit...... fototoestel vergeten, weer in de auto, om halverwege na het graaien naar een kauwgommetje in mijn tas te ontdekken dat ik @#@@#### mijn portemonnee vergeten was thuis. Gelukkig kon ik even wat van m'n zus lenen zodat ik in elk geval weer de parkeer garage uitkwam. Maar nog nadampend van alle comotie heb Ans, Yvon en Mari toch gevonden op Shiphol, waarna we nog een kopje koffie met z'n allen hebben gedronken. Ans nog even een laatste peuk op steken voor de deur en toen was ze er klaar voor. Resoluut nam ze afscheid en ging als een haas op in de menigte. We hebben nog 2 keer naar haar gezwaaid en toen was ze door de douane op weg naar Hong Kong.............

Lieve Ans, een hele goede rustige reis (hoop dat het opstijgen is mee gevallen) wij hebben genoten van je bezoek en tot de volgende keer!!!!

LOGEREN!!

Na een zeer onrustige nacht, tukkie op de bank

Zelfgemaakte patatjes eten op zaterdag

Suzanne, Roos en Danique

Vrijdagmiddag: pannekoeken eten samen met Danique

Vanaf afgelopen vrijdag hebben we een logéetje, Suzanne. Waar Suus in het familieverhaal past is een wel erg lang verhaal, maar laten we het erop houden dat ze aangetrouwde familie is. Karin de mama van Suus ging een weekeindje naar Winterberg en had geen oppas voor Suus en via Jolanda kwam Suus bij ons terecht. Helemaal vreemd voor d'r zijn we niet en Suzanne heeft een "crush" voor Laurens, eigenlijk al sinds dat ze kan praten. Nou met vereende krachten zijn we aan het avontuur begonnen, zelfs Danique en Roos hebben zich ingespannen om het Suzanne zo veel mogelijk naar d'r zin te maken en met een onverwachte logeerpartij van Danique heeft ze het volgens ons best naar d'r zin. Jammer genoeg is ze vannacht een beetje ziekjes geworden. De dames gingen lekker naar bed, zonder gemor en Suus was naar eigen zeggen best een beetje moe. Toen wij naar bed gingen hoorden we haar om mama vragen; daarom hebben we haar maar tussen in genomen, maar allemachtig het leek wel een kolen kacheltje, jahoor ze had en heeft nog steeds flinke koorts. Ze zou met papa naar de verjaardag van Oma gaan, maar ze ligt nu nog steeds te slapen op de bank.................

Dagje weg met de meiden

Afgelopen vrijdag zijn we een dagje op stap geweest met "de meiden"; Ans, Lody, Yvon et moi.

Proberen we elke keer te doen als Ans in Nederland is en soms lukt dat en soms ook niet; nu lukte het dus wel om de agenda's af te stemmen. We zijn naar Nijmegen gegaan.

Ben om 08.15 met Deborah meegereden naar het station en even voor 9 op de trein naar Utrecht gestapt. Thuis natuurlijk een 9292ovtje uitgedraaid. Harstikke makkelijk, staat precies op welk perron je moet hebben. Om plm. 9.30 stopte de trein ook keurig op Utrecht Centraal, perron 19. Gauw uitstappen want het 9292ovtje zegt dat ik 6 minuten heb om naar perron 4B te komen. Dus flink de pas er maar in zetten. 4B gevonden, he er staat geen trein........... ergens achter in wel, daar dan maar naar toe lopen: "eh meneer, gaat deze trein naar Tiel?" "Nee, mevrouwtje deze trein gaat naar Veenendaal en trouwens de trein naar Tiel vertrekt van perron 18". Zegt U perron 18??? Grrrrrrrrrrrrrrrrr, ik kom net van 19. Nou maar weer in galop erug naar perron 18, ja hoor díe kan ik nog net uitzwaaien, shit...... gaat allemaal van onze effectieve shoppingtime af. Nou Lody bellen, wordt ietsepietse later. Nee fijn hoor zo'n 9292ovtje, geweldig!! Maar goed Lody was er op tijd en in de Clio zijn we naar Ans gescheurd, die inmiddels al de nodige koffie achter de kiezen had én de foto's van Linnie al had bekenen. Nou we kregen ook nog een bakkie en daarna zijn we naar de stad vertrokken.

Leuke stad, echt waar met heel veel winkeltje met "voor weinig"in deze tijd. Ans wist niet wat ze zag, in Hong Kong zijn het meestal poppemaatjes. Begrijp me goed, Ans is ook géén bollie, maar de oosterse dames zijn toch net ietsie fragieler, zullen we maar zeggen. Alle koopjes lachten ons van verre al toe met van die mooie labels. En de meiden gingen los. We hebben ons waanzinnig vermaakt, lekker geluncht, nog meer geshopt, nog meer koffie gedronken.

Ons ego werd ook nog bijzonder gestreeld door een meneer in parkeergarage, hij zei: "Meisjes" tegen ons, in de binnen stad viel er letterlijk iemand voor ons ( helaas voor hem met een noodgang van z'n fiets) en vond het winkelpersoneel van de Xenos het nodig om een klant uit te maken voor alles dat mooi en lelijk was. Kortom een zééééér geslaagde dag. Thuis bij Ans hebben we met z'n allen nog onwijs lekker gegeten, Ans had een marokaans stoofpotje met couscous gemaakt. Errug lekker hoor!! Na het eten heeft Lody mij weer naar de trein gebracht en om dat ze tóch weer aan het scheuren was met d'r Clio, kon ík een trein eerder naar huis.

Waar manlief én kindertjes wachtten. Nou meiden, ik heb een erg leuke dag gehad, enne volgende keer weer?????

WAT EEN BEGIN

Het gooien met rijst, heeft dus z'n vruchten afgeworpen

Gisteren ben ik even koffie wezen drinken bij m'n vriendinnetje Paulien. Om zoals we dat noemen "even de week door te nemen", wij kennen elkaar van de zwangerschapsgym van Deborah en Nicky, onze dochters. Nou is onze Nick afgelopen zomer getrouwd, overigens een prachtige bruid, maar wij vroegen ons allemaal al af hoelang het zou duren vóór dat er babysokjes gebreid moesten worden. Nou dat hoeft dus niet lang meer te duren. Nicky ís n.l. zwanger en in augustus uitgerekend, de buitengewone trotse a.s. oma mocht het mij vertellen van Nicky.
Jongens en dan hebben we het erover dat de tijd snel gaat, nou hier blijkt maar weer uit dát het gaat onwijs snel. Nicky en Patrick papa en mama én John en Paulien opa en oma........................

Toch nog één filmpje

HAPPY NEW YEAR!!!!

Prachtig vuurwerk in Zoeterwoude

Marcel heeft zich bijzonder uitgeleefd, hij heeft dit zelf gemaakt



Het nieuwe jaar is al 2 dagen oud, maar allemaal de beste wensen voor 2008 en dat het een jaar mag worden van gezondheid, liefde, geluk, verdraagzaamheid, gezelligheid en waarin alle dromen mogen uitkomen.

Bij de familie Demmenie is het traditie het oude jaar met een behoorlijke berg vuurwerk, het liefst hard knallend maar ook met prachtige fonteinen uit te luiden. Dit doen we dan voor iedereen waarvan we dit jaar afscheid hebben moeten nemen én om alle narigheid van ons af te knallen, maar vooral omdat we het gewoon weg geweldig vinden. Dit is een soort genetisch bepaald óf je wordt ermee besmet. Jaren geleden toen Ron en ik nog verkering hadden, zijn mijn schoonouders en zwagertje Marcel in Nunspeet Oud en Nieuw wezen vieren bij Pa en Ma op de Enkweg. Volgens mij is Marcel toen besmet geraakt met het virus van vuurwerk. Ik zie hem nog zou zitten voor de verwaming aan de Enkweg, want daar lag Pa's vuurwerk te drogen zodat het lekker hard zou knallen. Marcel was net Charlie in Willy Wonka's Chocoladefabriek. Tegenwoordig is Marcel er al het hele jaar bijna mee bezig, maar in de maand December metamorfoost hij in Pyro-technicus Bansai. Dit jaar vierden we allemaal Oud en Nieuw bij mijn schoonmoeder Marijke aan het Jaagpad en Marcel had zich weer bijzonder uitgeleefd. Marcel's eigen dochters vonden het ook prachtig, vooral Amy die kon er geen genoeg van krijgen.